Vertrek
Blijf op de hoogte en volg Mandy
05 Maart 2016 | Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi
Den Haag, 3 maart 2016
1:45 uur
Daar lig ik dan, eindelijk in m'n bed na een avond koffers inpakken samen met tante Marianne. Man o man, wat heeft een mens toch veel troep en wat is het toch moeilijk om heel je leven in drie koffers te moeten proppen. Keuzes maken in de kleding die ik meeneem. Iedereen die me kent weet dat dat heel erg moeilijk is voor mij, aangezien ik namelijk zowat m'n eigen kledingwinkel kan beginnen! Het is in ieder geval gelukkig grotendeels gelukt. Morgen nog een paar kleine dingen eruit of erbij en dan? Dichtgooien die handel!
Terwijl ik aan het typen ben realiseer ik me ineens dat ik het gedichtje, waaraan ik was begonnen voor m’n vader, nog moet afmaken. Laat ik dat dan ook maar gelijk doen. De tranen springen al in m'n ogen als ik hem nog een keer doorlees. Oh god waar begin ik aan...
Gelukkig, hij is af! Voor nu: snaveltjes toe en genieten van de laatste nacht in m'n vertrouwde bedje en kamertje.
18:09 uur
Daar gaan we dan, bijna op de grote weg, bepakt en bezakt. Natuurlijk weer later dan gepland, maar ja, daarvoor ben ik een halve Surinamer. Mijn god, als ik dat maar afleer voor Abu Dhabi.
Terwijl de kilometers aantikken kijk ik in m'n spiegel naar de achterbank waar m’n vader, tante en oom zitten. Loes zit naast me, zij rijdt. In een flits gaan er allerlei vragen door me heen: wil ik dit wel echt? Hoe ga ik het doen zonder al mijn dierbaren om me heen? Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Man o man, de zenuwen gieren door m'n lichaam. “Verman jezelf Mandy, verman je!”, zeg ik tegen mezelf. Oké, een diepe adem, veel praten en meeblèren met de muziek.
Ik krijg een appje van Sophie, een collegaatje waarmee ik samen vlieg: “vertrekhal 3, check-in 21”. Oké, let's go. Eenmaal aangekomen bij de check-in ontmoet ik Sophie en haar familie. Nu is het wachten op mijn aanhang die de auto's aan het parkeren is. Langzamerhand komen ook al mijn familie en vrienden aan. Het is nog allemaal zo onwerkelijk en ergens besef ik nog niet zo goed wat voor een grote stap ik ga zetten.
Tijd om de koffers in te checken. Ik knijp hem een beetje, want ik heb drie grote koffers, een trolley, een handtas, een schoudertas en nog een klein tasje die hoogstwaarschijnlijk allemaal te zwaar zijn. Gelukkig zijn de dames bij de check-in aardig en begripvol en ik mag alles meenemen. Nog maar even snel met z'n allen naar beneden om een laatste theetje te drinken voor vertrek.
20:52 uur
Sophie staat nog boven en appt me of ik er klaar voor ben om langzamerhand richting de gate te gaan lopen. Van binnen denk ik: “nee ik ben er niet klaar voor”, maar uiteraard antwoord ik: “ja zeker, we komen eraan!”
Met lood in m'n schoenen ga ik naar boven want ik weet dat nu het lastigste van alles komt; afscheid nemen.
Ik probeer mezelf in te houden, maar als ik ook maar één ding zeg voel ik die brok in m'n keel steeds hoger schieten. Iedereen een dikke knuffel en iedereen fluistert me lieve en persoonlijke dingen in mijn oor. Dikke krokodillentranen rollen over onze wangen. Op het bord staat dat iedereen z.s.m. naar de gate moet.. Ik moet dus ook nog eens opschieten… Huilend en snikkend loop ik uiteindelijk dus ook door de douanen.
Aangekomen bij de gate krijgen wij te horen dat we zijn geüpgraded naar de business class. Super! Dit wordt dus, ondanks het moeilijke afscheid, een heerlijke vlucht.
Na ons avondeten opgesmikkeld te hebben zetten Sophie en ik onze stoelen in de relax mode en vallen in slaap. We worden wakker omdat we al weer gaan landen. Jeetje, dat ging snel..
Abu Dhabi, 4 maart 2016
7:30 uur (drie uur later dan in Nederland)
We moeten ons visum laten stempelen en opzoek gaan naar degene die ons naar ons nieuwe huisje brengt. Gelukkig komen we Morad tegen. Hij was de piloot van onze vlucht en komt ook uit Nederland. Wij waren hem op Schiphol al tegengekomen. Hij woont nu vier jaar in Abu Dhabi en heeft het nog steeds erg naar zijn zin. Al kletsend helpt hij ons met onze bagage en brengt hij ons naar onze taxi's.
Ik stap in m'n taxi en vertrek richting het Al Hur Building. Ik ben nerveus en weet niet wat ik kan verwachten. Ik heb verschillende verhalen gehoord, dus heb me op het ergste voorbereid.
8:25 uur
Aangekomen bij het appartement staat Sophie ook beneden in de lobby. Spannend. Wij slapen samen in een huis. Ik pak m'n sleutels en we gaan naar boven... Oké hier gaan we. 3,2,1.....
Shit! Ik zie schoenen in de gang staan en een tas. Dit betekent dat er al iemand woont en we het appartement dus met z’n drieën delen.. Bummer! Onze andere roomie is er niet, dus we gaan zelf op onderzoek uit. Eerst kijken wie welke kamer heeft. Sophie maakt d'r kamer open en we zien dat de kamer niet heel groot is en zij geen aparte badkamer heeft. Ik ben bang om mijn kamer open te maken, maar zie uiteindelijk tot mijn grote verbazing dat ik een kingsize kamer heb met een badkamer eraan vast en acht kasten! Moet het toch nog helemaal goed komen met al mijn kleren.
Ik begin gelijk met het uitpakken van mijn koffers, zodat ik dat heb gehad.
13:25 uur
Alles is zo goed als opgeruimd en ik heb via Whatsapp contact gehad met Jamila en Rachelle. Met Jamila heb ik de sollicitatierondes gedaan in Nederland en Rach ken ik via Ana (Ana woont nu in Dubai).
Rach woont nu al twee jaar in Abu Dhabi en werkt ook voor Etihad. Zij zal me vanavond ophalen om een hapje te gaan eten en Jamila komt nu deze kant al op. Gezellig!
De dag verloopt al super gezellig. We lopen wat rond kletsen veel en zijn de buurt aan het verkennen.
19:30 uur
Rach staat voor de deur met d'r man zijn neef Ali en een vriendin/collega Kelly. Een gezellige grote groep dus. We gaan lekker uiteten en ze vertellen ons alle handige tips over Abu Dhabi. Jeetje wat fijn zeg om al zo snel zulke fijne mensen om je heen te hebben!
Uiteindelijk worden we thuis afgegooid omdat wij een avondklok hebben. Sophie en ik moeten elke avond voor 23:00 uur thuis zijn.. Op dit moment vind ik het helemaal prima, want ik ben gesloopt! Nog even wat appen met het thuisfront en maar snel m'n oogjes sluiten...
9:30 uur
Ik word wakker gemaakt door Sophie, omdat er iemand aan de deur staat voor mijn lekkage in m'n badkamer (ja nu al een lekkage!). Ze hadden wel even mogen melden dat ze zo vroeg zouden komen. Verwilderd doe ik de deur open en wijs het lekkagemannetje de juiste richting op. Ik zag er blijkbaar zo pips uit met mijn nieuwe donkere haarkleur dat de lieve man vroeg: “waar kom je vandaan? China?” Ik moest lachen en dacht: “straks maar gelijk naar het strand voor een kleurtje”. Helaas duurde het repareren toch langer dan gedacht, dus hebben we uiteindelijk besloten om boodschapjes te doen voor het appartement. Morgen begint onze training, dus dat is wel handig. Jamila is ook weer gezellig naar ons toe gekomen dus die gaat ook mee.
We hebben een hele grote mall op drie minuten loopafstand zitten met allemaal mooie winkels. Om de hoek zit een bakkertje met de hele dag door vers brood (tot 22:00 uur geopend) en verder zijn we omringt door allemaal restaurants. Niks te klagen dus. Na de boodschappen zijn we lekker uiteten gegaan bij een Turks restaurant genaamd “Sofra Istanbul”. Ik heb nog net niet mijn vingers erbij opgegeten zo lekker was het! Na het eten liepen we toevallig langs een klein winkeltje met allemaal tierelantijntjes, een slechte versie van de action. Hier hebben we nog het één en ander gekocht en daarna heeft Jamila een taxi gepakt naar haar appartement.
23:55 uur
Ik heb zojuist de familie een uitgebreide update gegeven. Nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen moet ik 05:55 uur beneden staan. Dan word ik namelijk opgehaald en begin ik met mijn opleiding.. Ik heb er zin in, maar ben ook nerveus! Slaap lekker lieve allemaal!
XoXo Habibti Mandy
1:45 uur
Daar lig ik dan, eindelijk in m'n bed na een avond koffers inpakken samen met tante Marianne. Man o man, wat heeft een mens toch veel troep en wat is het toch moeilijk om heel je leven in drie koffers te moeten proppen. Keuzes maken in de kleding die ik meeneem. Iedereen die me kent weet dat dat heel erg moeilijk is voor mij, aangezien ik namelijk zowat m'n eigen kledingwinkel kan beginnen! Het is in ieder geval gelukkig grotendeels gelukt. Morgen nog een paar kleine dingen eruit of erbij en dan? Dichtgooien die handel!
Terwijl ik aan het typen ben realiseer ik me ineens dat ik het gedichtje, waaraan ik was begonnen voor m’n vader, nog moet afmaken. Laat ik dat dan ook maar gelijk doen. De tranen springen al in m'n ogen als ik hem nog een keer doorlees. Oh god waar begin ik aan...
Gelukkig, hij is af! Voor nu: snaveltjes toe en genieten van de laatste nacht in m'n vertrouwde bedje en kamertje.
18:09 uur
Daar gaan we dan, bijna op de grote weg, bepakt en bezakt. Natuurlijk weer later dan gepland, maar ja, daarvoor ben ik een halve Surinamer. Mijn god, als ik dat maar afleer voor Abu Dhabi.
Terwijl de kilometers aantikken kijk ik in m'n spiegel naar de achterbank waar m’n vader, tante en oom zitten. Loes zit naast me, zij rijdt. In een flits gaan er allerlei vragen door me heen: wil ik dit wel echt? Hoe ga ik het doen zonder al mijn dierbaren om me heen? Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Man o man, de zenuwen gieren door m'n lichaam. “Verman jezelf Mandy, verman je!”, zeg ik tegen mezelf. Oké, een diepe adem, veel praten en meeblèren met de muziek.
Ik krijg een appje van Sophie, een collegaatje waarmee ik samen vlieg: “vertrekhal 3, check-in 21”. Oké, let's go. Eenmaal aangekomen bij de check-in ontmoet ik Sophie en haar familie. Nu is het wachten op mijn aanhang die de auto's aan het parkeren is. Langzamerhand komen ook al mijn familie en vrienden aan. Het is nog allemaal zo onwerkelijk en ergens besef ik nog niet zo goed wat voor een grote stap ik ga zetten.
Tijd om de koffers in te checken. Ik knijp hem een beetje, want ik heb drie grote koffers, een trolley, een handtas, een schoudertas en nog een klein tasje die hoogstwaarschijnlijk allemaal te zwaar zijn. Gelukkig zijn de dames bij de check-in aardig en begripvol en ik mag alles meenemen. Nog maar even snel met z'n allen naar beneden om een laatste theetje te drinken voor vertrek.
20:52 uur
Sophie staat nog boven en appt me of ik er klaar voor ben om langzamerhand richting de gate te gaan lopen. Van binnen denk ik: “nee ik ben er niet klaar voor”, maar uiteraard antwoord ik: “ja zeker, we komen eraan!”
Met lood in m'n schoenen ga ik naar boven want ik weet dat nu het lastigste van alles komt; afscheid nemen.
Ik probeer mezelf in te houden, maar als ik ook maar één ding zeg voel ik die brok in m'n keel steeds hoger schieten. Iedereen een dikke knuffel en iedereen fluistert me lieve en persoonlijke dingen in mijn oor. Dikke krokodillentranen rollen over onze wangen. Op het bord staat dat iedereen z.s.m. naar de gate moet.. Ik moet dus ook nog eens opschieten… Huilend en snikkend loop ik uiteindelijk dus ook door de douanen.
Aangekomen bij de gate krijgen wij te horen dat we zijn geüpgraded naar de business class. Super! Dit wordt dus, ondanks het moeilijke afscheid, een heerlijke vlucht.
Na ons avondeten opgesmikkeld te hebben zetten Sophie en ik onze stoelen in de relax mode en vallen in slaap. We worden wakker omdat we al weer gaan landen. Jeetje, dat ging snel..
Abu Dhabi, 4 maart 2016
7:30 uur (drie uur later dan in Nederland)
We moeten ons visum laten stempelen en opzoek gaan naar degene die ons naar ons nieuwe huisje brengt. Gelukkig komen we Morad tegen. Hij was de piloot van onze vlucht en komt ook uit Nederland. Wij waren hem op Schiphol al tegengekomen. Hij woont nu vier jaar in Abu Dhabi en heeft het nog steeds erg naar zijn zin. Al kletsend helpt hij ons met onze bagage en brengt hij ons naar onze taxi's.
Ik stap in m'n taxi en vertrek richting het Al Hur Building. Ik ben nerveus en weet niet wat ik kan verwachten. Ik heb verschillende verhalen gehoord, dus heb me op het ergste voorbereid.
8:25 uur
Aangekomen bij het appartement staat Sophie ook beneden in de lobby. Spannend. Wij slapen samen in een huis. Ik pak m'n sleutels en we gaan naar boven... Oké hier gaan we. 3,2,1.....
Shit! Ik zie schoenen in de gang staan en een tas. Dit betekent dat er al iemand woont en we het appartement dus met z’n drieën delen.. Bummer! Onze andere roomie is er niet, dus we gaan zelf op onderzoek uit. Eerst kijken wie welke kamer heeft. Sophie maakt d'r kamer open en we zien dat de kamer niet heel groot is en zij geen aparte badkamer heeft. Ik ben bang om mijn kamer open te maken, maar zie uiteindelijk tot mijn grote verbazing dat ik een kingsize kamer heb met een badkamer eraan vast en acht kasten! Moet het toch nog helemaal goed komen met al mijn kleren.
Ik begin gelijk met het uitpakken van mijn koffers, zodat ik dat heb gehad.
13:25 uur
Alles is zo goed als opgeruimd en ik heb via Whatsapp contact gehad met Jamila en Rachelle. Met Jamila heb ik de sollicitatierondes gedaan in Nederland en Rach ken ik via Ana (Ana woont nu in Dubai).
Rach woont nu al twee jaar in Abu Dhabi en werkt ook voor Etihad. Zij zal me vanavond ophalen om een hapje te gaan eten en Jamila komt nu deze kant al op. Gezellig!
De dag verloopt al super gezellig. We lopen wat rond kletsen veel en zijn de buurt aan het verkennen.
19:30 uur
Rach staat voor de deur met d'r man zijn neef Ali en een vriendin/collega Kelly. Een gezellige grote groep dus. We gaan lekker uiteten en ze vertellen ons alle handige tips over Abu Dhabi. Jeetje wat fijn zeg om al zo snel zulke fijne mensen om je heen te hebben!
Uiteindelijk worden we thuis afgegooid omdat wij een avondklok hebben. Sophie en ik moeten elke avond voor 23:00 uur thuis zijn.. Op dit moment vind ik het helemaal prima, want ik ben gesloopt! Nog even wat appen met het thuisfront en maar snel m'n oogjes sluiten...
9:30 uur
Ik word wakker gemaakt door Sophie, omdat er iemand aan de deur staat voor mijn lekkage in m'n badkamer (ja nu al een lekkage!). Ze hadden wel even mogen melden dat ze zo vroeg zouden komen. Verwilderd doe ik de deur open en wijs het lekkagemannetje de juiste richting op. Ik zag er blijkbaar zo pips uit met mijn nieuwe donkere haarkleur dat de lieve man vroeg: “waar kom je vandaan? China?” Ik moest lachen en dacht: “straks maar gelijk naar het strand voor een kleurtje”. Helaas duurde het repareren toch langer dan gedacht, dus hebben we uiteindelijk besloten om boodschapjes te doen voor het appartement. Morgen begint onze training, dus dat is wel handig. Jamila is ook weer gezellig naar ons toe gekomen dus die gaat ook mee.
We hebben een hele grote mall op drie minuten loopafstand zitten met allemaal mooie winkels. Om de hoek zit een bakkertje met de hele dag door vers brood (tot 22:00 uur geopend) en verder zijn we omringt door allemaal restaurants. Niks te klagen dus. Na de boodschappen zijn we lekker uiteten gegaan bij een Turks restaurant genaamd “Sofra Istanbul”. Ik heb nog net niet mijn vingers erbij opgegeten zo lekker was het! Na het eten liepen we toevallig langs een klein winkeltje met allemaal tierelantijntjes, een slechte versie van de action. Hier hebben we nog het één en ander gekocht en daarna heeft Jamila een taxi gepakt naar haar appartement.
23:55 uur
Ik heb zojuist de familie een uitgebreide update gegeven. Nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen moet ik 05:55 uur beneden staan. Dan word ik namelijk opgehaald en begin ik met mijn opleiding.. Ik heb er zin in, maar ben ook nerveus! Slaap lekker lieve allemaal!
XoXo Habibti Mandy
-
07 Maart 2016 - 17:10
Marianne:
Super leuke Blog! Goed gedaan mop! Dikke x -
07 Maart 2016 - 21:07
Ikram:
Yes, nice geschreven babe! Zo blij dat je kan hangen met leuke mensen! Love ya X -
07 Maart 2016 - 21:35
Irene:
Top geschreven! Heel veel succes! Ben super benieuwd naar al je komende avonturen! ♡ Dikke knuffel! X -
07 Maart 2016 - 21:38
Dalilah:
Ohhh fantastisch mandy!!! Heeeeel veel plezier en houd ons vooral op de hoogte, vind het heerlijk om je verhaal te lezen!! Geniet van alles!! Liefs Dali -
07 Maart 2016 - 22:01
Natascha:
Heeeel leuk om te lezen man!!
Dacht toch wel owwww shitttt man??? Maar jij kan alles dus dit ook!!!
Heeeel veel plezier meis, je kan het ❤️❤️❤️❤️ Hele dikke kus -
07 Maart 2016 - 22:35
Tamara:
Leuk verhaal om te lezen heel leuk geschreven ook Man...ik wil je heel veel succes wensen you go girl -
07 Maart 2016 - 23:15
Sheila :
Schat, blij te horen en te lezen, dat de eerste dagen zo goed zijn verlopen. Mis je hoor! Ik ga van de week met pappie en tante Marian eten en ik kook!! Liefs en zet m op kindje. X -
08 Maart 2016 - 09:00
Concetta:
Haha gelukkig had jij de luxe kamer..Super mooi geschreven, kan niet wachten op de rest.Heel veel plezier en geniet van alles!!. Dikke kus van Ed, de kids en ik. -
08 Maart 2016 - 09:29
John,Esther Enjoey Klijn:
He tut leuk zeg zo'n verslag wij blijven jou zeker volgen .Heel veel plezier en een goede tijd daar,positief jaloers.xxx -
08 Maart 2016 - 20:11
Alexandra Robbe :
Fantastisch Man(dy)!!!Je schrijft enig! !Ik zie je daar nog lang blijven Goedoe. .
-
10 Maart 2016 - 19:50
Femmy:
leuk om te lezen hoe het je vergaat in a.d. ik kijk ook elke dag je snapchat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
